Nieuws van Administratiekantoor H.A. van Duuren

Welkome verlaging Vpb-tarief

Na het nieuws van heroverweging van het plan om de dividendbelasting af te schaffen en enkele coalitievergaderingen verder, presenteerde staatssecretaris Snel afgelopen maandag 15 oktober 2018 in een brief aan de Tweede Kamer een vervangend pakket aan maatregelen ten gunste van het bedrijfsleven en het Nederlandse vestigingsklimaat. Vooral de verdere verlaging van het hoge Vpb-tarief naar 20,5% per 2021 (in plaats van de eerder  voorgestelde 22,25%) springt in het oog en is om drie redenen een welkome tegemoetkoming. "De maatregel komt het gehele bedrijfsleven ten goede, het is een eenvoudige maatregel dus ingewikkelde wetgeving is niet nodig en de maatregel is goed voor het vestigings- en investeringsklimaat. Dat laatste is belangrijk nu ook andere landen in deze economische tijden hun winsttarieven verlagen. Bovendien speelt het statutair tarief toch zeker een rol bij de keuze van bedrijven voor een vestigingsland.”

MKB doet mee

Ook het mkb profiteert van het  heroverwegingspakket. De verdere verlaging van het lage Vpb-tarief van 16% naar 15% in 2021, het overgangsrecht voor de beperking van de afschrijving op gebouwen in eigen gebruik en de uitzondering voor nieuwe eigenwoningschulden in de aangekondigde rekening-courantmaatregel voor dga’s met flinke schulden bij de eigen bv. “Wat in de heroverwegingsbrief niet duidelijk naar voren komt maar wat zeker een tegemoetkoming is voor dga’s is een niet verdere verhoging van het ab-tarief dan de geplande 26,9% in 2021. Om de gecombineerde belastingdruk (IB en Vpb tezamen) in evenwicht te houden zou bij een verlaging van het Vpb-tarief het ab-tarief omhoog moeten. Het gecombineerde tarief blijft dan steeds op een gelijk niveau. In  de heroverwegingsbrief verlaagt het kabinet echter wel het Vpb-tarief maar over het ab-tarief wordt niets gezegd. Als het ab-tarief inderdaad niet verder omhoog gaat, wordt de gemiddelde belastingdruk voor de dga straks dus een stuk lager dan nu het geval is.”
Dat het kabinet dga’s extra tegemoet komt met een per saldo gecombineerde tariefsverlaging is niet onlogisch aangezien deze categorie in eerste instantie het zwaarst getroffen zou worden door de Belastingplannen van 2019. Het zou aardig zijn als het kabinet ook een overgangsregeling had getroffen voor ‘oude winsten’ in de bv die in de toekomst bij uitkering belast worden tegen het hogere ab-tarief. “Verder is het jammer dat het kabinet in de rekening-courantmaatregel, met uitzondering van de eigenwoningschuld, voor de € 500.000,-- grens nog steeds geen onderscheid naar het soort schulden maakt. Dat consumptieve rekening-courantschulden onder de maatregel vallen, is voor te stellen. Maar dat zakelijke leningen voor andere uitgaven (bijvoorbeeld voor  box 3 bezittingen) ook meetellen is teleurstellend.

Helaas komt de ondernemer in de inkomstenbelasting er in het heroverwegingspakket bekaaid vanaf, terwijl ook deze IB-ondernemer onderdeel is van het bedrijfsleven. Er is veel kritiek op de afbouw van de aftrekposten, waaronder de MKB-winstvrijstelling, die stapsgewijs in 2023 nog maar aftrekbaar zijn tegen een eerste schijftarief van 37,05%. Het zou mooi zijn als het kabinet de MKB-winstvrijstelling uitzondert van deze stapsgewijze afbouw.”

Beperkt overgangsrecht

Ander punt van kritiek was het ontbreken van overgangsrecht in de diverse Belastingplannen. Aan die kritiek is het kabinet nu beperkt tegemoet gekomen. Voor gebouwen in eigen gebruik in de vennootschapsbelasting waarop nog geen drie jaar is afgeschreven, geldt nog drie jaar het oude afschrijvingsregime. In de 30%-regeling voor ingekomen werknemers wordt voor bestaande gevallen alsnog
overgangsrecht getroffen maar alleen als deze expatregeling in 2019 of 2020 voor hen zou eindigen. “Alleen de expats die de komende twee jaar hun acht jaar van de regeling hebben volgemaakt, profiteren dus van  het overgangsrecht. “Andere expats ondervinden nog steeds hinder van de maximale looptijdverkorting van de 30%-regeling van acht naar vijf jaar. De expat die sinds vorig jaar
gebruik maakt van de regeling is toch echt de klos in 2021. Wel biedt het overgangsrecht expats en hun werkgevers de komende twee jaar de tijd om na te denken over andere arbeidsafspraken.”

Meer positief nieuws

In het heroverwegingspakket zijn nog twee positieve ontwikkelingen: het beperken van de terugwerkende kracht van de spoedreparatie voor de fiscale eenheid en het schrappen van de voorgestelde aanpassing van het fbi-regime. "De spoedreparatiemaatregelen voor de fiscale eenheid met terugwerkende kracht gaat per 1 januari 2018 in plaats van 25 oktober 2017 (11.00 uur). Nu hoeft er geen lastige en vervelende splitsing te worden gemaakt in het belastingjaar zelf. Dat direct beleggen in vastgoed door fiscale beleggingsinstellingen niet op de schop gaat, is goed nieuws voor de vastgoedsector en het Nederlandse vestigingsklimaat.”

Uitstel maar geen afstel

Nu de dividendbelasting definitief niet wordt afgeschaft, stelt het kabinet tot slot de invoering van de bronbelasting op dividenden naar
laagbelastende jurisdicties en in misbruiksituaties uit. Maar uitstel is nog geen afstel. “Er zijn drie scenario’s denkbaar. (1) De bronbelasting gaat helemaal niet door. Dit scenario wordt niet verwacht. (2) De bronbelasting treedt net als de aangekondigde bronbelasting op interest en royalty’s in werking per 2021. (3) De bronbelasting op dividenden naar laagbelastende jurisdicties en in misbruiksituaties wordt via een apart wetsvoorstel geïntegreerd in de Wet op de dividendbelasting. Dit laatste scenario is het meest waarschijnlijk. Als de Tweede Kamer dit integratiewetsvoorstel volgend jaar behandelt, kan de bronbelasting alsnog per 1 januari 2020 in werking treden.”

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan. 

Met vriendelijke groet,

H.A. van Duuren

Belastingplichtige heeft een huurwoning in Z en een woning in eigendom in B (koopwoning). De koopwoning staat op een recreatiepark en mag niet permanent worden bewoond. Belastingplichtige brengt de weekenden, de feestdagen, de schoolvakanties en zijn vrije dagen door in de koopwoning. Belastingplichtige en zijn echtgenote vieren hun verjaardagen in de koopwoning. Ook ontvangen zij daar visite en logees. In 2014 verbleef belastingplichtige 170 dagen/nachten in de koopwoning. Volgens Rechtbank Den Haag is de huurwoning het hoofdverblijf, zodat de koopwoning in box III valt. In hoger beroep is in geschil of de koopwoning kwalificeert als eigen woning (hoofdverblijf).

Hof Den Haag oordeelt dat de koopwoning kwalificeert als eigen woning. Uit de omstandigheden van het geval blijkt dat de koopwoning het middelpunt van 'belastingplichtige’ persoonlijke belangen is. De omstandigheden dat belastingplichtige zijn in omvang beperkte werkzaamheden in en buiten loondienst vanuit de huurwoning verricht, leidt niet tot een ander oordeel.

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

H.A. van Duuren

De zaak loopt als volgt. Een man heeft een eigen woning die hij heeft gefinancierd met een hypothecaire lening. Als gevolg van een langdurig ziekbed en verblijf in een verpleegtehuis trekt hij de in 2009 betaalde hypotheekrente niet af bij zijn belastingaangifte over dat jaar. Bij de aangifte inkomstenbelasting over het jaar 2015 trekt hij alsnog de in 2009 betaalde hypotheekrente af. De inspecteur weigert de aftrek.

Het hof stelt met een verwijzing naar artikel 3.147 Wet IB 2001 dat de in 2009 betaalde hypotheekrente in aftrek kan komen in 2009, het jaar van betaling. Aftrek in een ander jaar dan het jaar waarin de kosten zijn gemaakt, staat de Wet IB 2001 niet toe. Op grond van wet- en regelgeving heeft het hof ook geen andere mogelijkheden om de man tegemoet te komen.

Belang voor de praktijk

Op grond van artikel 3.147 Wet IB 2001 komen aftrekbare kosten en uitgaven  voor inkomensvoorzieningen, zoals de inleg op een lijfrenterekening, voor aftrek in aanmerking op het tijdstip waarop zij zijn:
1. betaald;
2. verrekend;
3. ter beschikking gesteld; of
4. rentedragend zijn geworden.

Het kan natuurlijk voorkomen dat een belastingplichtige vergeet om aftrekbare kosten of uitgaven voor inkomensvoorzieningen op te nemen in de belastingaangifte over het jaar van betalen.

Belastingaanslag nog niet definitief

Als de aanslag over het belastingjaar nog niet definitief is opgelegd, is het mogelijk om de aangifte opnieuw in te dienen of om een aanvulling op de belastingaangifte te doen. Zo kunnen vergeten aftrekposten alsnog in aftrek komen.

Belastingaanslag definitief, bezwaartermijn nog niet verstreken

Als er een definitieve aanslag is opgelegd en de bezwaartermijn van zes weken vanaf de dagtekening van de aanslag is nog niet  verstreken, dan kan de belastingplichtige bezwaar maken tegen de opgelegde aanslag. In veel gevallen hoeft hij echter niet een formeel bezwaarschrift in te dienen maar volstaat het opnieuw indienen van de aangifte voorzien van de juiste gegevens. De Belastingdienst heeft een handig hulpmiddel dat aan de hand van het aanslagnummer aangeeft op welke wijze bezwaar kan worden gemaakt.

Belastingaanslag definitief, bezwaartermijn verstreken: ambtshalve vermindering

Als de bezwaartermijn van zes weken is verstreken, kan er geen bezwaar meer worden gemaakt tegen de belastingaanslag en is deze definitief. Het is wel mogelijk om de Belastingdienst te verzoeken om de belastingaanslag ambtshalve te verminderen (artikel 65 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR)). De Belastingdienst onderzoekt of de aanslag juist is vastgesteld en zal in een voorkomend geval de aanslag verminderen als blijkt dat deze te hoog is vastgesteld. Dit is het geval bij ‘vergeten’ aftrekposten.

Een verzoek tot ambtshalve vermindering moet binnen vijf jaar na afloop van het betreffende belastingjaar worden ingediend.

Voorbeeld
Belastingplichtige ontvangt op 14 augustus 2017 een aanslag inkomstenbelasting over 2016. Hij heeft tot vijf jaar na 31 december 2016 de tijd om een verzoek tot ambtshalve vermindering te doen. Het verzoek moet dus uiterlijk op 31 december 2021 door de Belastingdienst zijn ontvangen.

In deze procedure had de man dus uiterlijk op 31 december 2014 (vijf jaar na afloop van het belastingjaar 2009) een verzoek tot ambtshalve teruggave moeten doen. Omdat hij dit heeft nagelaten, kan de Belastingdienst geen ambtshalve vermindering meer toepassen. De rechter kan een verzoek tot ambtshalve vermindering evenmin honoreren omdat de bevoegdheid op grond van artikel 65 AWR aan de Belastingdienst is toegewezen.

Hardheidsclausule verzoek

Na het verstrijken van de termijnen voor bezwaar en ambtshalve vermindering kan wellicht een verzoek tot toepassing van de hardheidsclausule nog uitkomst bieden (artikel 63 AWR). De hardheidsclausule geldt in die gevallen waarbij een wet onbedoelde gevolgen heeft die niet door de wetgever zijn voorzien. Een verzoek om toepassing van de hardheidsclausule wordt echter niet gehonoreerd als een belastingwet door persoonlijke omstandigheden niet goed uitpakt voor een belastingplichtige. Verzoeken tot toepassing van de hardheidsclausule kunnen worden gestuurd naar:

Ministerie van Financiën
Directie Vaktechniek
Team Brieven en Beleidsbesluiten
Postbus 20201
2500 EE  Den Haag

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

H.A. van Duuren

Dit blijkt uit onderzoek van de Autoriteit Persoonsgegevens (AP). De Belastingdienst moet de geconstateerde overtredingen zo snel mogelijk beëindigen. Gebeurt dat niet, dan kan de AP handhavende maatregelen treffen.
Het BSN is een wettelijk identificatienummer om de communicatie tussen overheid en burgers te vergemakkelijken. Burgers kunnen met hun BSN bij elk loket van de overheid terecht. Het voordeel van een BSN is dat burgers hun persoonsgegevens niet bij elke overheidsorganisatie steeds opnieuw hoeven aan te leveren. Dit maakt het tegelijk kwetsbaar: als het BSN in kwaadwillende handen valt, kan het mogelijk leiden tot identiteitsfraude. Een kwaadwillende kan met de persoonsgegevens van een ander bijvoorbeeld een auto huren en daarmee schade veroorzaken. Zelfstandigen met een eenmanszaak kunnen hun BSN niet beschermen. Zij zijn verplicht hun BSN kenbaar te maken omdat het BSN een onderdeel vormt van hun btw-identificatienummer.

Op 13 juni 2017 heeft de AP aangekondigd dat zij ambtshalve een onderzoek is gestart bij de Belastingdienst. Het onderzoek richtte zich op het vaststellen of er een wettelijke grondslag is voor het gebruik van het BSN in btw-identificatienummers van zelfstandigen met een eenmanszaak (veelal zzp’ers) door de Belastingdienst. Uit het onderzoek is naar voren gekomen dat het gebruik van het BSN in btw-identificatienummers van zelfstandigen met een eenmanszaak door de Belastingdienst in strijd is met artikel 46 van de AVG. De verwerking is voorts in strijd met artikel 5, eerste lid, onder a van de AVG en artikel 6, eerste lid, van de AVG.

In 2014 was het ministerie van Financiën nog tegen een ontkoppeling tussen BSN en btw-identificatienummer. Ook toen speelden bezwaren op het gebied van privacy maar ontkoppeling, zo vond het ministerie, zou onder meer leiden tot grote foutenrisico's. Drie maanden geleden kondigde de staatssecretaris Snel van Financiën aan dat hij open staat voor een btw-identificatienummer dat niet meer het burgerservicenummer (BSN) bevat.

Bron: Autoriteit Persoonsgegevens

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Belanghebbende, X bv, houdt, evenals vijf andere vennootschappen, een zesde deel van de certificaten in F bv. In mei 2008 verkopen de zes certificaathouders ieder een achtste deel van de certificaten aan H bv, en een achtste deel van de certificaten aan I bv. De certificaten worden in juli 2008 geleverd. H bv en I bv zijn de holdings van twee werknemers van F bv. De koopprijs van € 122.000 wordt schuldig gebleven. Tevens wordt overeengekomen dat aflossing afhankelijk is van de uit te keren dividenden en dat een per ultimo 2016 resterend saldo van de leningen zal worden kwijtgescholden. In 2012 waardeert X bv de vorderingen op H bv en I bv af. De inspecteur accepteert de aftrek echter niet. Volgens hem is er sprake van een earn-out regeling (aanpassing van de verkoopprijs). Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de earn-out regeling van toepassing is. Volgens het hof is namelijk sprake van een onverbrekelijke samenhang tussen de verkoop van de certificaten en de daarvoor bedongen koopsom enerzijds, en de vordering die voortvloeit uit de overeenkomst van schuldigerkenning anderzijds. Het hof overweegt daarbij dat X bv haar certificaten in 2008 heeft verkocht tegen een prijs die geheel bestaat uit een recht op een of meer in de jaren 2008 tot en met 2016 uit te keren termijnen. Het aantal of de omvang van deze termijnen stond in 2008 echter nog niet vast. Iedere termijn was namelijk afhankelijk van de dividendbetaling door F bv. Op grond van art. 13 lid 6 Wet VPB 1969 komen waardeveranderingen van earn-out vorderingen niet ten laste van de winst. Het gelijk is dan ook aan de inspecteur. X bv gaat in cassatie.

De Hoge Raad oordeelt dat de koopsom van € 122.000 niet de prijs is die X bv heeft bedongen bij de verkoop. Volgens de Hoge Raad heeft X bv de vordering die voortvloeit uit de overeenkomst van schuldigerkenning als tegenprestatie verkregen bij de vervreemding van haar deelneming. Dit strookt ook met de doelstelling van de wetgever om waarderingsgeschillen te voorkomen in gevallen waarin de totale omvang van de tegenprestatie op voorhand onzeker is. De Hoge Raad bevestigt de uitspraak van het hof.

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

A houdt de aandelen in belanghebbende, X bv. X bv en haar dochter Y bv vormen een fiscale eenheid voor de VPB. In verband met de voorgenomen verkoop van de aandelen Y bv, wordt de fiscale eenheid per 1 januari 2015 verbroken. X bv verzoekt de inspecteur vervolgens om het compensabele verlies van € 162.337 mee te geven aan Y bv. Op 31 maart 2015 levert X bv 51% van de aandelen Y bv aan Z bv. Nadat er problemen rijzen tussen X bv en Z bv, worden eind 2015 ook de overige aandelen in Y bv aan Z bv geleverd. Op 13 oktober 2016 stelt de inspecteur de aan Y bv mee te geven verliezen vast op € 162.337. X bv is het hier niet mee eens en stelt dat het verzoek niet rechtsgeldig is gedaan, omdat het alleen maar door A is ondertekend.

Rechtbank Den Haag oordeelt dat de inspecteur de verliezen terecht aan Y bv heeft meegegeven. De rechtbank overweegt daarbij dat er, behalve dat het verzoek door de moedermaatschappij en de dochtermaatschappij moet worden gedaan, geen verdere wettelijke vormvereisten gelden voor het verzoek. Vervolgens stelt de rechtbank vast dat het verzoek in casu is ondertekend en ingediend door de bestuurder van de moedermaatschappij. Hieruit volgt dan dat het mede door de dochtermaatschappij is ingediend, als duidelijk is dat met de indiening van het verzoek de wil van beide maatschappijen kenbaar wordt gemaakt. Daar is volgens de rechtbank sprake van nu uit de akte van 31 maart 2015 duidelijk blijkt dat X bv en Y bv de wil hadden om de verliezen aan Y bv mee te geven. Het gelijk is aan de inspecteur.

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Belanghebbende, X bv, houdt zich onder meer bezig met technische advieswerkzaamheden, alsmede met het beheren en aanvragen van patenten. Vanaf eind 2010 is Stichting administratiekantoor Y haar enig aandeelhouder en enig bestuurder. Y heeft de aandelen gekocht voor € 1.000 uit het faillissement van X Beheer bv, zijnde de oud-aandeelhouder van X bv. Volgens de inspecteur hebben de bestuurders van Y, de heer X en zijn echtgenote, een aanmerkelijk belang in X bv. In geschil zijn de naheffingsaanslagen loonheffingen over 2012, 2013 en 2014 wegens het gebruikelijk c.q. fictief loon van X.

Rechtbank Noord-Nederland oordeelt dat X geen aanmerkelijk belang in X bv heeft. De aandelen zijn namelijk niet gecertificeerd. De vruchten van de aandelen staan dus niet feitelijk ter vrije besteding van X en zijn echtgenote. De vruchten zitten, net als het andere vermogen van Y, in wezen opgesloten in de stichting en kunnen daar alleen uit als dat in overeenstemming is met de doelomschrijving. Vanwege het ontbreken van een aanmerkelijk belang valt ook het fundament onder de aanslagen vandaan. Het beroep van X bv is gegrond.

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Belanghebbende, X bv, exploiteert een landgoed. Het landgoed wordt in 2007 verkocht en in 2008 geleverd. De bij de verkoop gerealiseerde boekwinst van € 2,5 mln wordt gedoteerd aan een HIR. In maart 2008 wordt overeenstemming bereikt over de verkoop van de aandelen X bv aan B bv en wordt een dividend van € 2,1 mln aan de aandeelhouders van X bv uitgekeerd. Later dat jaar koopt B bv bedrijfsruimten en worden de aandelen X bv aan B bv geleverd. Ten slotte levert B bv de bedrijfspanden aan X bv. Naar aanleiding van een boekenonderzoek legt de inspecteur een VPB-navorderingsaanslag op aan X bv. Hij laat hierbij de HIR vrijvallen. Volgens de inspecteur beschikten de bestuurders van X bv na de vervreemding van het landgoed namelijk niet meer over een herinvesteringsvoornemen. Hij stelt daarbij dat de aandelen in X bv alleen nog maar werden aangehouden om investeringsplannen van een derde te kunnen uitvoeren.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat de inspecteur de HIR terecht tot de winst heeft gerekend. Volgens de rechtbank maakt X bv namelijk niet aannemelijk dat zij over een herinvesteringsvoornemen beschikte. De rechtbank wijst er daarbij op dat reeds in maart 2008 met B bv overeenstemming was bereikt over de aandelenoverdracht, en dat in diezelfde maand de opbrengst van de verkoop van het landgoed via een dividenduitkering aan X bv is onttrokken. Volgens de rechtbank ontbrak het X bv dan ook aan de financiële middelen om tot herinvesteren over te gaan. Het gelijk is aan de inspecteur.

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Belanghebbende, X bv, sluit eind 2007 een intentieovereenkomst met B SA en C om een satellietcommunicatiesysteem in Guinee tot stand te brengen en te exploiteren. Met geld dat zij van C leent, financiert X bv de aankoop van de benodigde apparatuur. Het project komt echter niet van de grond, zodat de samenwerking wordt beëindigd. Hierbij verklaren X bv en C dat zij niets meer van elkaar te vorderen hebben. X bv waardeert de apparatuur vervolgens af ten laste van haar winst. De schuld aan C neemt X bv niet meer op in haar jaarrekening 2009. Ze laat deze schuld vrijvallen in het resultaat. De inspecteur rekent de schuld van € 257.500 tot de belastbare winst van X bv. X bv stelt dat er sprake is van een onzakelijke lening tussen gelieerde partijen, zodat de afwikkeling zich in de kapitaalsfeer afspeelt. Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat X bv en C niet kwalificeren als gelieerde partijen. De rechtbank overweegt daarbij dat C bij het aangaan van de lening geen aandeelhouder in X bv was, of in een met X bv verbonden vennootschap. Verder zijn aan C ook geen aandelen in X bv of een met haar verbonden vennootschap toegekend in het kader van de geldverstrekking. De inspecteur heeft de kwijtscheldingswinst terecht belast.

Hof Amsterdam oordeelt dat X bv niet aannemelijk maakt dat zij en C verbonden partijen waren. De geldlening is volgens het hof dan ook niet te kwalificeren als een onzakelijke lening. Het hof overweegt hierbij dat het feit dat X bv, B SA en C hadden afgesproken om de resultaten gelijkelijk te verdelen, niet tot gevolg heeft gehad dat daardoor tussen partijen een (toekomstige) aandeelhoudersrelatie of een daarmee op één lijn te stellen gelieerdheid zou ontstaan. Het hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Belanghebbende, X, en zijn echtgenote Y zijn betrokken bij het beheer van, de handel in en de exploitatie van onroerende zaken. X houdt geen administratie bij. Bij politieonderzoek en daaropvolgende huiszoekingen komt vast te staan dat X en Y voor hun activiteiten gebruik maken van stromannen. X heeft geen aangifte gedaan. De inspecteur legt aan X een aanslag IB 2008 ambtshalve op naar een belastbaar inkomen in box 1 van € 1,6 mln. Rechtbank Den Haag oordeelt dat de sanctie van omkering en verzwaring van de bewijslast terecht is. Vervolgens oordeelt de rechtbank dat de aanslag niet berust op een redelijke schatting. De inspecteur heeft het inkomen en vermogen van X op veel hogere bedragen vastgesteld dan de Belastingdienst heeft vastgelegd in haar memo van 15 april 2013. De inspecteur heeft voor zijn stelling dat het totale vermogen zo'n € 30 miljoen zal zijn en dat een rendement van 10% niet onredelijk is, geen enkel bewijs geleverd. De rechtbank stelt het inkomen in box 1 naar beneden toe bij op € 702.945 en met toepassing van interne compensatie stelt de rechtbank het box 3 inkomen vast conform het memo op € 376.000 (4% van € 9,4 miljoen) en rekent de helft aan X toe. De rechtbank verklaart het beroep van X gegrond.

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de niet-verhuurde woning in box 3 voor alle jaren 2008 tot en met 2011 gewaardeerd dient te worden op de door de gemeente vastgestelde WOZ-waarde. Voor de jaren 2008 en 2009 gold als belastbaarheidseis dat de woning in belangrijke mate aan X ter beschikking stond. Ondanks de incourantheid van de woning als gevolg van bodemverontreiniging was dit volgens het hof het geval. Voor de jaren 2010 en 2011 dient de woning hoe dan ook gewaardeerd te worden op de WOZ-waarde. De inspecteur is ten gunste van X van de WOZ-waarden 2010 en 2011 afgeweken zodat deze waarden niet te hoog zijn vastgesteld. Het hof stemt verder in met de beslissing van de rechtbank om X geen proceskostenvergoeding wegens verletkosten toe te kennen.

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

In een zaak bij Rechtbank Gelderland ging het om een advocaat die in 2013 ongeveer € 390.000,-- aan liquide middelen aanhield in zijn onderneming, gedreven in de vorm van een eenmanszaak. Hierdoor was zijn ondernemingsvermogen hoog genoeg om dat jaar het maximale bedrag aan de oudedagsreserve toe te voegen. De Belastingdienst stelde zich op het standpunt dat € 50.000,-- aan liquide middelen in de onderneming voldoende was en corrigeerde het ondernemingsvermogen. Volgens de Belastingdienst was een groot deel van de liquide middelen duurzaam overtollig. Door deze correctie kon geen toevoeging aan de oudedagsreserve plaatsvinden en werd de belastbare winst van de advocaat verhoogd.

In de overweging stelde de rechtbank voorop dat een ondernemer de keuze heeft om liquide middelen tot zijn ondernemingsvermogen te rekenen, zolang hij daarbij binnen de grenzen van de redelijkheid blijft. De rechtbank volgde niet het standpunt van de advocaat, dat liquide middelen die zijn opgekomen binnen de onderneming in ieder geval tot het ondernemingsvermogen behoren. Een ondernemer mag de liquide middelen die nodig zijn voor de financiering van lopende bedrijfsuitgaven en voor te verwachten investeringen tot zijn ondernemingsvermogen rekenen. Verder mag hij ook de liquide middelen aanhouden die dienen tot dekking van risico’s en opbouw en instandhouding van reserves, kortom het versterken van een onderneming. De hoogte van de aan te houden liquide middelen wordt bepaald door de aard en de omvang van een onderneming.

Bij het bepalen van de hoogte van de aan te houden liquide middelen had de Belastingdienst geen rekening gehouden met liquide middelen voor het dekken van risico’s. Naar het oordeel van de rechtbank was daar wel aanleiding toe. Anderzijds vond de rechtbank dat de post liquide middelen op de balans van ongeveer € 390.000,-- te hoog was, gelet op de aard en de omvang van de onderneming. In dit geval stelde de rechtbank het deel van de liquide middelen dat tot het ondernemingsvermogen wordt gerekend, vast op € 175.000,--. Hierdoor was de toevoeging van de oudedagsreserve die geclaimd was, mogelijk.

In deze uitspraak heeft de rechtbank voor een middenweg gekozen, waarbij correctie van het ondernemingsvermogen plaatsvond, maar de toevoeging aan de oudedagsreserve gehandhaafd bleef.

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Nieuwe wet

In de nieuwe wet worden zelfstandigen in drie groepen gedeeld:

Altijd sprake van een arbeidsovereenkomst bij laag tarief zelfstandigen

Voor zelfstandigen wordt bepaald dat altijd sprake is van een arbeidsovereenkomst bij een laag tarief in combinatie met een langere duur van de overeenkomst of een laag tarief in combinatie met het verrichten van reguliere bedrijfsactiviteiten.

Wat een laag tarief is, wordt gedefinieerd als corresponderend met loonkosten tot 125% van het wettelijk minimumloon - de grens die bijvoorbeeld ook voor het lage-inkomensvoordeel (LIV) wordt gehanteerd - of met de laagste loonschalen in cao’s. Er wordt één tarief gekozen om voor de gehele markt de onderkant af te bakenen. Dit tarief zal tussen de € 15,-- en € 18,-- per uur liggen. Een langere duur wordt gedefinieerd als langer dan drie maanden.

Geen sprake van een arbeidsovereenkomst bij hoog tarief zelfstandigen

Voor zelfstandige ondernemers wordt een ‘opt out’ voor de loonbelasting en de werknemersverzekeringen ingevoerd, indien er sprake is van een hoog tarief in combinatie met een kortere duur van de overeenkomst of een hoog tarief in combinatie met het niet verrichten van reguliere bedrijfsactiviteiten. Bij een tarief van boven de € 75,-- per uur is sprake van een hoog tarief. Met een kortere duur wordt korter dan een jaar bedoeld. ‘Opt out’ wil zeggen dat men nadrukkelijk moet verklaren geen gebruik te willen maken van de regeling.

Opdrachtgeversverklaring voor alle andere zelfstandigen
Er wordt een opdrachtgeversverklaring ingevoerd voor zelfstandigen boven het “lage tarief”. Deze verklaring geeft opdrachtgevers vooraf duidelijkheid en zekerheid bij de inhuur van zelfstandige ondernemers.

Webmodule

Het aanvragen van een opdrachtgeversverklaring zal via een webmodule plaatsvinden. In de webmodule wordt een aantal duidelijke vragen gesteld aan de opdrachtgever over de aard van de werkzaamheden. Met deze opdrachtgeversverklaring krijgt een opdrachtgever zekerheid vooraf van vrijwaring van loonbelasting en premies werknemersverzekeringen. De webmodule dient natuurlijk wel naar waarheid te zijn ingevuld.

Gezagsverhouding

Het onderdeel ‘gezagsverhouding’ wordt ten behoeve van de webmodule verduidelijkt. Zo hoeft het alleen bijwonen van een vergadering op zichzelf geen indicatie van gezag te zijn. Voorts zal de wet zo aangepast worden dat gezagsverhouding voortaan meer getoetst wordt op basis van de materiële in plaats van formele omstandigheden.

Tijd om te wennen aan het nieuwe systeem
De markt krijgt de tijd om te wennen aan veranderde wet- en regelgeving. Het huidige handhavingsmoratorium wordt na invoering van de bovenstaande maatregelen gefaseerd afgebouwd.

Terughoudend handhavingsbeleid

Na invoering van de nieuwe wetgeving geldt maximaal een jaar een terughoudend handhavingsbeleid, waarin de Belastingdienst een coachende rol heeft en partijen helpt bij de toepassing van de nieuwe regelgeving. Zo worden er geen boetes opgelegd na een eerste controle.

Wat is verder relevant voor zelfstandigen?

Ondernemersovereenkomst in het Burgerlijk Wetboek
Het kabinet gaat bekijken of en hoe zelfstandig ondernemerschap via de invoering van een ondernemersovereenkomst een eigen plek zou kunnen krijgen in het Burgerlijk Wetboek. Dit zou de positie van zelfstandige ondernemers kunnen verhelderen en verstevigen.

Verzekeren tegen arbeidsongeschiktheid

Tevens zal gekeken worden hoe bij zelfstandigen de verzekeringsgraad voor arbeidsongeschiktheid kan worden verhoogd. Het is van belang dat zelfstandigen een bewuste keuze kunnen maken om zich wel of niet te verzekeren en dat zelfstandigen die daarvoor kiezen in beginsel toegang hebben tot de verzekeringsmarkt. Het kabinet zal in gesprek gaan met de verzekeraars om een beter verzekeringsaanbod te bevorderen.

Praktijk in overeenstemming met de doelstellingen?

Uiteraard zal het kabinet blijven peilen of de praktijk van de wijzigingen overeenstemt met de doelstellingen van de wijzigingen, namelijk het tegengaan van schijnzelfstandigheid en zorgen dat echte zelfstandigen hun werk kunnen doen. Het regeerakkoord behelst op dit moment uiteraard plannen en nog geen wetgeving. Wanneer het nieuwe systeem in werking treedt, is nog onduidelijk.

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Casus

BV X maakte sinds 1986 deel uit van een fiscale eenheid met BV Z als moedermaatschappij. In 2001 ging BV X failliet; dat faillissement werd in 2003 opgeheven wegens gebrek aan baten. Daarbij bleef ruim € 1,2 miljoen aan schulden onbetaald; dat bedrag viel – boekhoudkundig – vrij. De inspecteur rekende die vrijvalwinst in 2003 tot de fiscale winst van BV Z: de moedermaatschappij werd tot dat bedrag bevrijd van de schulden van haar dochtermaatschappij die fiscaalrechtelijk – door de fiscale eenheid – aan haar waren toegerekend.

BV Z verzette zich tegen die correctie, bij de rechtbank in Breda, en na een afwijzende uitspraak in sprongcassatie bij de Hoge Raad. Zonder succes. Ons hoogste rechtscollege stelde vast dat de dochter-BV door de opheffing van het faillissement wegens gebrek aan baten, was opgehouden te bestaan. De daarbij onbetaald gebleven schulden vielen vrij, de moedermaatschappij aan wie de schulden waren toegerekend, ‘behoefde’ die niet meer te betalen. Die vrijvalwinst was een fiscaal relevante vermogensvermeerdering: de moedermaatschappij werd bevrijd van die schulden, en dat leidde bij haar tot fiscale winst.

De moedermaatschappij stelde dat zich geen belaste vrijval van schulden had voorgedaan, omdat zij de ondernemingsactiviteiten van de gefailleerde dochter-BV niet had voortgezet. De rechter verwierp die stelling: door het faillissement van de dochter-BV verdwenen haar schulden van de balans van de fiscale eenheid, ongeacht of de moeder-BV die bedrijfsactiviteiten had voortgezet.

De rechter wees ook het pleidooi af dat de kwijtscheldingswinstvrijstelling van toepassing was op de vrijvalwinst. Die vrijstelling was niet van toepassing omdat niet voldaan werd aan de voorwaarden die de wet daarvoor stelt: bij het opheffen van een faillissement wegens gebrek aan baten is er geen sprake van ‘het prijsgeven door schuldeisers van niet voor verwezenlijking vatbare rechten.

Commentaar

Deze uitspraak past binnen het systeem van de fiscale eenheid: de moedermaatschappij heeft de verliezen van de (inmiddels failliete) dochter-BV binnen de fiscale eenheid eerder verrekend met haar eigen winst, of met de winst van andere gevoegde vennootschappen. De vrijval van schulden van de failliete dochter-BV moet dan wel bij de moeder-BV tot winst leiden, om te voorkomen dat het verlies van de dochter-BV twee keer in aanmerking wordt genomen. Deze vrijvalwinst op schulden is slechts te voorkomen door de dochter-BV tijdig te ontvoegen, ofwel uit de fiscale eenheid te zetten. Tijdig wil zeggen: als het faillissement van de dochter-BV nog niet in zicht is. De wet kent reparatiewetgeving voor het ontvoegen van een dochter-BV in het zicht van liquidatie.
De uitspraak is ook interessant voor wat betreft de kwijtscheldingswinstvrijstelling.

Deze vrijstelling is van toepassing als schuldeisers uit zakelijke motieven hun vordering – als niet voor verwezenlijking vatbare rechten – prijsgeven. En daarvan is geen sprake bij het opheffen van een faillissement wegens gebrek aan baten. Bij die ‘afwerking’ van het faillissement moeten schuldeisers nolens volens accepteren dat zij niets betaald krijgen van hun vordering. Dat is geen prijsgeven: door het faillissement wordt de failliet ook niet bevrijd van zijn schulden. Dat prijsgeven is wél aan de orde als het faillissement eindigt met een (gehomologeerd) akkoord met de schuldeisers: dan stemmen die schuldeisers in met een gedeeltelijke betaling van hun vorderingen.

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Feiten

De directeur groot aandeelhouder is (middellijk) houder van alle aandelen in Beheer BV. Beheer bv bezit alle aandelen in haar vier dochtervennootschappen. In 2007 verstrekt de directeur groot aandeelhouder een lening van € 235.000,-- aan Beheer BV. Voor het bedrag van deze lening is een ‘Overeenkomst van achtergestelde lening’ opgesteld. De achterstelling heeft te maken met de lening die de ABN AMRO Bank in 2008 verstrekt. De lening van de directeur groot aandeelhouder is – onder meer – onder de volgende voorwaarden verstrekt:

- Beheer BV is over het geleende bedrag de wettelijke rente verschuldigd;

Het geleende bedrag wordt in vijf jaarlijkse termijnen van € 47.000 afgelost, waarbij de eerste aflossing geschiedt op 31 december 2010. Vervroegde aflossing is mogelijk.

Er zijn verder geen zekerheden gesteld en de verschuldigde rente verrekent Beheer BV jaarlijks via rekening-courant met belanghebbende. Beheer BV heeft € 200.000,-- doorgeleend aan haar dochtervennootschappen.

In 2008 hebben Beheer BV en de dochtervennootschappen (hierna: kredietnemer) zowel gezamenlijk als ieder afzonderlijk een kredietovereenkomst gesloten voor een kredietfaciliteit van € 3.500.000,-- met de ABN AMRO Bank. Daarbij is overeengekomen dat de lening van de directeur groot aandeelhouder met inachtneming van nadere voorwaarden wordt achtergesteld.

Uit het geconsolideerde vermogen en de omzet van Beheer BV blijkt dat in de jaren 2006, 2007 en 2008 positieve vermogens en omzetten aanwezig waren. Vanwege externe factoren, zoals het uitbreken van de financiële crisis in 2008, zijn in 2010 alle vennootschappen failliet verklaard. De directeur groot aandeelhouder heeft in zijn aangifte IB/PrVV 2008, ingediend in juni 2010, onder ‘Resultaat uit ter beschikking gestelde vermogensbestanddelen’ een bedrag van € 100.000,-- als kosten vermeld. Dit bedrag ziet op de ‘Voorziening achtergestelde lening’. De Inspecteur heeft bij de aanslagregeling de aftrekpost van € 100.000,-- in verband met de voorziening achtergestelde lening gecorrigeerd.

Oordeel Hof

Hof Den Bosch overweegt dat de door de directeur groot aandeelhouder in 2007 verstrekte lening niet als een schijnlening dan wel kapitaalstorting moet worden aangemerkt. De civielrechtelijke vorm van lening is bepalend en deze moet in dit geval fiscaal worden gevolgd. Dat de lening is achtergesteld bij de lening van de bank maakt dit niet anders. Dat de aflossing van de lening door de directeur groot aandeelhouder begon te lopen drie jaren na de verstrekking van de lening, maakt de lening evenmin tot een schijnlening.
Verder oordeelt het Hof dat de door de directeur groot aandeelhouder in 2007 verstrekte lening niet onzakelijk is. 

Dat geen zekerheden zijn gesteld en dat de lening is achtergesteld bij de lening van de bank, maakt niet dat de lening onzakelijk is. Op het moment van het verstrekken van de lening in 2007 waren de vooruitzichten van Beheer BV en haar dochtervennootschappen immers zodanig dat terugbetaling te verwachten was. Dat de directeur groot aandeelhouder wist dat in 2008 omvangrijke kredieten door de bank zouden worden verstrekt, maakt de lening ook niet onzakelijk.

Voor het jaar 2008, waarin de bank de kredieten aan de vennootschappen verstrekte, oordeelt het hof dat de inspecteur geen feiten en omstandigheden aannemelijk heeft gemaakt waaruit volgt dat een zakelijk handelende derde in soortgelijke omstandigheden als belanghebbende in 2008 met succes andere maatregelen zou hebben genomen om zijn rechten uit de geldlening veilig te stellen. De directeur groot aandeelhouder heeft zijn positie als schuldeiser niet verslechterd door de formalisering van de achterstelling van de lening en het aanvaarden van de voorwaarden. Bij zulke grote financieringen zijn deze voorwaarden gebruikelijk. De financiering door de bank van nieuwbouw en innovatieve activiteiten van de onderneming betekent naar het oordeel van het Hof geen verslechtering van de positie van de directeur groot aandeelhouder als crediteur. Gelet op de vermogenspositie van de vennootschappen is de lening in 2008 niet minder waard geworden. Pas door het faillissement in 2010 – dat werd veroorzaakt door externe factoren – is de lening minder waard geworden. Dit was in 2007 nog niet bekend. Het hof komt tot de conclusie dat afwaardering in 2008 van de lening is toegestaan.

Belang voor de praktijk

Voor de praktijk is van belang dat het Hof tot het oordeel komt dat de lening door achterstelling en het ontbreken van zekerheden niet per se onzakelijk wordt. Een onafhankelijke derde, in dit geval de bank, is in 2008 bereid gebleken een kredietfaciliteit te verschaffen van in totaal € 3.500.000,--. Het is voor de inspecteur dan moeilijk om aannemelijk te maken dat in 2007, wanneer de directeur groot aandeelhouder zijn relatief kleine lening verstrekt aan de BV, geen willekeurige derde bereid is deze lening onder dezelfde voorwaarden tegen een winstonafhankelijke rentevergoeding te verstrekken. Dat de lening niet onzakelijk is, heeft ook te maken met de positieve omzetten en de sterke vermogenspositie van de BV op het moment van het verstrekken van de lening en nadien.

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

De eerste overeenkomst van geldlening heeft een hoofdsom van € 1.368.660, en ging in op 1 december 2005. Ter zake van deze lening werd een variabele rente overeengekomen ter hoogte van de driemaands Euribor, verhoogd met een opslag van 0,5 percent op jaarbasis.

De tweede overeenkomst van geldlening heeft een hoofdsom van € 3.169.142, en ging in op 1 januari 2007. Ter zake van deze lening werd eveneens een rente overeengekomen ter hoogte van de driemaands Euribor, verhoogd met een opslag van 0,5 percent op jaarbasis. Tezelfdertijd heeft X met de bank renteswapovereenkomsten gesloten. X heeft op grond van deze overeenkomsten vergoedingen aan de bank betaald.
De vergoedingen heeft X, naast de rente op de leningen, bij zijn aangiften in aftrek gebracht als aftrekbare kosten met betrekking tot een eigen woning voor de volgende bedragen: € 110.312 voor 2009, € 166.192 voor 2010 en € 140.690 voor 2011. De Inspecteur heeft deze bedragen niet in aftrek toegelaten.

Hof Den Haag heeft overwogen dat de leningen en de swapovereenkomsten in onderling verband en samenhang moeten worden bezien. Daarvan uitgaande heeft het Hof geoordeeld dat de swapovereenkomsten bewerkstelligen dat jaarlijks een vaste rente (4,8 percent) is verschuldigd. Deze vaste rente is naar het oordeel van het Hof te rekenen tot de aftrekbare kosten met betrekking tot een eigen woning in de zin van artikel 3.120, lid 1, aanhef en letter a, Wet IB 2001.
Tegen dit oordeel heeft de staatssecretaris van Financiën cassatieberoep ingesteld en de Hoge Raad verklaart dit gegrond. De door X in het kader van de swapovereenkomsten betaalde bedragen zijn geen vergoeding voor het ter beschikking stellen van een hoofdsom en zijn dus op zichzelf bezien niet aan te merken als rente van geldleningen.

X is de swapovereenkomsten aangegaan in samenhang met de herfinanciering van zijn eigenwoningschuld. De partijen bij die herfinanciering hebben die samenhang ook bedoeld. Deze omstandigheden bieden echter onvoldoende grond om de door X op de renteswaps betaalde vergoedingen als rente in aanmerking te nemen. De tekst en strekking van artikel 3.120, lid 1, aanhef en letter a, Wet IB 2001 bieden, anders dan het Hof kennelijk voor ogen heeft gestaan, onvoldoende steun voor een dergelijke benadering, waarbij de geldlening en de daarmee samenhangende swapovereenkomsten voor de toepassing van deze bepaling als één geheel zouden worden beschouwd.

De in het kader van de swapovereenkomsten door X betaalde bedragen kunnen ook niet worden gerekend tot de kosten van geldleningen, oordeelt de Hoge Raad.

Aan de inhoud van dit Belastingnieuws wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Volgens de Vereniging Eigen Huis is het herstel op de woningmarkt lang niet overal merkbaar en staan 340.000 huizen nog onder water. De huidige waarde van deze woningen ligt beneden de aankoopprijs. De woningmarkt trekt mede dankzij de lage hypotheekrente wel flink aan, maar dit geldt zeker niet voor iedereen. Regionaal lopen de verschillen heel sterk uiteen.

Staatssecretaris Wiebes geeft in zijn beantwoording van de Kamervragen aan, dat de problematiek die in 2012 aanleiding was voor het introduceren van de restschuldregeling sterk is afgenomen. De doorstroming op de woningmarkt is inmiddels hersteld. De staatssecretaris schrijft dat de huizenprijzen stijgen en dat het aantal woningtransacties weer boven het gemiddelde van voor de crisis liggen. Daarmee verwacht hij dat het onderwaterpercentage eind van dit jaar is gedaald tot het niveau van voor de crisis. Destijds is er bewust voor gekozen om deze crisismaatregel tijdelijk van aard te maken. Volgens Wiebes is er door het sterke herstel van de woningmarkt geen aanleiding meer om deze maatregel te verlengen, met bovendien een fiscale derving als gevolg.
Huidige eigenaren van wie de woning 'onder water' staat, kunnen weinig aan de situatie doen. Als de restschuldregeling met ingang van 2018 vervalt, betekent dit dat verhuizen met een restschuld weer moeilijker wordt. De rente over de restschuld is dan niet meer aftrekbaar, waardoor de totale maandlasten van een hypotheek hoger uitpakken. Mensen die eigenlijk door willen stromen naar een ander koophuis blijven dan langer in hun huis wonen, zolang dit financieel onder water staat. Een nieuwe dip in de woningmarkt kan het gevolg zijn.

Alleen als verkoop op korte termijn van de woning mogelijk is, kunnen huidige 'onder water'-eigenaren nog iets aan hun situatie doen. In dat geval adviseren wij verkopers van huizen met een mogelijke restschuld de overdracht vóór 31 december 2017 te laten plaatsvinden. Dan kunnen zij namelijk nog wel gebruikmaken van de restschuldregeling en maximaal 15 jaar de rente en kosten van hun restschuldfinanciering aftrekken.

Aan de inhoud van dit nieuwsbericht wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

1. deelname aan het economische verkeer;
2. het (subjectieve) oogmerk om voordeel te behalen;
3. de (objectieve) verwachting dat het voordeel redelijkerwijs – in de toekomst – kan worden behaald.

Oordeel Hof

deelneemt aan het economische verkeer en dat zij tevens beoogt daarmee winsten te behalen. Dat ze in de opbouwfase veel tijd heeft gestoken in de ontwikkeling van haar professionele vaardigheden, het creëren en onderhouden van een netwerk, het ontwikkelen en operationeel houden van een website en andere niet-declarabele activiteiten, waardoor de kosten telkens de opbrengst overtroffen, doet daar niet aan af. Het gaat om de vraag of mevrouw X met haar activiteiten ook daadwerkelijk een voordeel kon verwachten (hierna: de objectieve voordeelsverwachting). Die vraag moet in beginsel worden beantwoord op basis van de feiten en omstandigheden in het jaar 2012. Echter, op basis van jurisprudentie (Hoge Raad, 15 juni 2012) geldt dat feiten en omstandigheden van andere jaren licht kunnen werpen op het antwoord op de vraag of in 2012 sprake is van een objectieve voordeelsverwachting en daarom mogen die bij de beantwoording van de vraag mede in aanmerking worden genomen. Mevrouw X stelt zich op het standpunt dat in 2015 een positief resultaat is behaald en dat in 2016 ook een positief resultaat valt te verwachten.

De inspecteur meent dat van een positief resultaat slechts sprake is indien daartoe de door vrouw eind 2014 en begin 2015 voor een derde verrichte secretariële werkzaamheden tot de oorspronkelijke activiteiten worden gerekend. Het hof acht aannemelijk dat deze werkzaamheden niet tot de oorspronkelijke activiteiten behoren. De inkomsten die uit deze werkzaamheden zijn genoten, worden derhalve niet als opbrengst van de oorspronkelijke activiteiten aangemerkt. Zonder de inkomsten uit de secretariële werkzaamheden mee te rekenen, behaalde de vrouw in 2015 een negatief resultaat.

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Bijkomend probleem is dat tegenover veel pensioenvoorzieningen geen of (veel te) weinig bezittingen staan om aan de verplichtingen, die de eigen bv heeft, te kunnen voldoen.

Vanaf 1 juli 2017 kunnen directeur grootaandeelhouders (DGA) geen PEB meer opbouwen in de eigen bv. Voor bestaande pensioenvoorzieningen komt een overgangstermijn van drie jaren, waarbij kan worden gekozen voor het afkopen van de pensioenrechten, voor een omzetting in een spaarvariant of handhaven en bevriezen.

Afkoop PEB (variant 1)

De eerste mogelijkheid is om het PEB af te kopen (mogelijk vanaf 1 april 2017), waarbij de commerciële waarde eerst belastingvrij wordt verminderd (prijsgegeven) tot de fiscale waarde. Op de fiscale waarde wordt een korting gegeven. Het resterende deel wordt dan belast in box 1. Prijsgeven moet altijd worden gevolgd door ofwel afkopen van de fiscale waarde van het pensioen dan wel door het omzetten van de fiscale waarde in een oudedagsverplichting. Prijsgeven kan alleen met schriftelijk instemming van de tot het pensioen gerechtigde (ex-)partner.

Dit heeft tot gevolg:

2017

De korting bedraagt 34,5% van de fiscale waarde van het PEB. 65,5% van de fiscale waarde wordt belast. Per saldo vindt de afkoop dan plaats tegen een gemiddeld tarief van 34,06%.

2018

De korting bedraagt 25% van de fiscale waarde van het PEB. 75% van de fiscale waarde wordt belast. Per saldo vindt de afkoop dan plaats tegen een gemiddeld tarief van 39%.

2019

De korting bedraagt 19,5% van de fiscale waarde van het PEB. 80,5% van de fiscale waarde wordt belast. Per saldo vindt de afkoop dan plaats tegen een gemiddeld tarief van 41,86%.

Bij afkoop vanaf 2017 is in alle gevallen geen 20% revisierente meer verschuldigd.

Voorbeeld:
Fiscale waarde van het PEB € 100.000,–
Commerciële waarde van het PEB € 300.000,–

Stap 1:
De commerciële waarde van € 300.000,– wordt verminderd tot € 100.000,– (dit heeft geen fiscale gevolgen).

Stap 2:
De grondslag is nu € 100.000,–. Op dit bedrag wordt € 34.500 belastingvrije korting in mindering gebracht.

Stap 3:
Het resterende deel van € 65.500,– wordt belast in de inkomstenbelasting.
Stel dat hierover 52% belasting is verschuldigd, dan moet € 34.060 worden betaald.

Omzetting PEB in een spaarvariant (variant 2)

De tweede mogelijkheid is om het PEB om te zetten in een spaarvariant. Deze oudedagsverplichting volgt het eigen regime voor oudedagsverplichtingen. De DGA kan de oudedagsverplichting geheel of gedeeltelijk omzetten in een lijfrenteproduct bij een uitvoerder van lijfrenteproducten of uitvoeren in eigen beheer. Hierbij is verdere opbouw niet mogelijk. Ook in deze variant wordt eerst de commerciële waarde verminderd tot de fiscale waarde van het PEB. Daarna vindt de omzetting plaats. Bij deze variant mag het spaarsaldo alleen nog jaarlijks worden opgerent. Als de pensioendatum is bereikt, moet van het tegoed een 20-jarige uitkering worden aangekocht.

Als de DGA de belasting niet kan betalen voor de afkoop, kan hij de pensioenvoorziening omzetten in een spaarvariant en deze alsnog uiterlijk vóór 2020 afkopen

Bevriezing PEB (variant 3)

Indien de DGA de PEB niet wil of kan afkopen of omzetten in een spaarvariant, dan zullen de opgebouwde pensioenaanspraken in eigen beheer worden bevroren. Er vindt dan geen opbouw en oprenting meer plaats. De fiscale claim blijft dan vanzelfsprekend op de pensioenvoorziening in stand.

Overeenkomsten Uitfasering Pensioen in Eigen Beheer
Indien van toepassing en u bent cliënt van ons kantoor dan zullen wij u binnenkort benaderen om alle benodigde formaliteiten voor u te verzorgen.

Aan de inhoud van dit nieuwsbericht wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Voorwaarde is dat wordt voldaan aan het gebruikelijkheidscriterium. Over het bedrag aan vergoedingen en verstrekkingen boven de vrije ruimte is de werkgever een eindheffing verschuldigd van 80%. Het is niet nodig om de vrije ruimte per aangiftetijdvak te toetsen. Dit mag één keer per jaar. Als er eindheffing verschuldigd is, dan mag die worden aangegeven en afgedragen via de eerste loonaangifte van het volgend kalenderjaar. Dat zal dan doorgaans de aangifte over januari zijn. De eindheffing van de werkkostenregeling mag daarbij op concernniveau worden toegepast.

Intermediaire kosten

Vergoedingen van intermediaire kosten zijn geen loon onder de werkkostenregeling. Het betreft hier vergoedingen aan de werknemer voor kosten die hij namens de werkgever heeft voorgeschoten. Bijvoorbeeld als een werknemer tankt met de auto van de zaak, zelf afrekent en de benzine vervolgens declareert.

Gerichte vrijstelling voor ‘vervoer’

• Kosten van vervoer per taxi, luchtvaartuig of schip mogen tot de werkelijke kosten onbelast vergoed of verstrekt worden.
• Als de werkgever het vervoer van de werknemer verzorgt (vervoer vanwege de werkgever) of de werknemer gebruikmaakt van het openbaar vervoer, geldt eveneens dat dit onbelast kan plaatsvinden tot de werkelijke kosten.
• Voor overige vervoerssituaties geldt een vrijstelling van € 0,19 per kilometer. Bedraagt de vergoeding of verstrekking meer, dan dient de werkgever het meerdere aan te wijzen als werknemersloon of als eindheffingsloon. Ook kan de werkgever ervoor kiezen om dit meerdere te splitsen in een deel werknemersloon en een deel eindheffingsloon.
• De waarde van de terbeschikkingstelling of verstrekking van navigatieapparatuur, of de vergoeding van de kosten daarvan, is onbelast. Navigatieapparatuur valt onder de specifieke gerichte vrijstelling voor gereedschappen, computers, mobiele communicatiemiddelen en dergelijke apparatuur, mits wordt voldaan aan het noodzakelijkheidscriterium. Dat wil zeggen: de navigatieapparatuur is naar het redelijke oordeel van de werkgever noodzakelijk voor een behoorlijke vervulling van de dienstbetrekking. Als er niet wordt voldaan aan het noodzakelijkheidscriterium, heeft de werkgever de keuze tussen werknemersloon (belasten bij de werknemer) of aanwijzen als eindheffingsloon. Bij eindheffingsloon is het loon dan onbelast voor zover er nog vrije ruimte is; daarboven geldt 80% eindheffing.
• Onder de werkkostenregeling kan de werkgever onder bepaalde voorwaarden een vaste reiskostenvergoeding geven.

• Rentevoordeel lening fiets, elektrische fiets of scooter Wanneer een werkgever of een verbonden vennootschap geld leent aan een werknemer, kan sprake zijn van een rentevoordeel voor de werknemer. Dit is zo wanneer hij minder rente betaalt over de lening dan bij een kredietverlener. Voor dit rentevoordeel geldt een nihil waardering als de werknemer de lening gebruikt voor het kopen van een fiets, elektrische fiets of elektrische scooter.
• Ov-jaarkaart en voordeel-urenkaart De waarde van een ter beschikking gestelde openbaarvervoerkaart wordt op nihil gesteld als aannemelijk is dat de werknemer de kaart gebruikt voor het woon-werkverkeer of voor andere zakelijke reizen. Hetzelfde geldt voor de voordeel-urenkaart. Bij wijziging van de reisomstandigheden kan het gebeuren dat een werknemer het abonnement of de kaart niet meer voor zakelijke reizen gebruikt, bijvoorbeeld als de dienstbetrekking eindigt, verhuist, of als de werknemer voor zijn zakelijke ritten een auto van de zaak krijgt. In zo’n situatie is een ter beschikking gestelde ov-jaarkaart niet langer onbelast. Als de werknemer de kaart dan niet inlevert, is de factuurwaarde van de kaart (inclusief btw) loon. Dit loon kan dan worden ondergebracht in de vrije ruimte.

• Het loon aanmerken als loon van de werknemer. De werkgever moet hierop loonbelasting en premie volksverzekeringen inhouden. Ook telt dit loon mee voor de premies werknemersverzekeringen en voor de werkgeversheffing zorgverzekerings-wet.
• Het loon aanwijzen als eindheffingsloon. Voor zover deze waarde de vrije ruimte overstijgt, is de werkgever daarover 80% eindheffing verschuldigd.

1. Parkeergelegenheid op het bedrijfsterrein: voor het gebruik van de parkeergarage of van een parkeerplaats op het bedrijfsterrein van de werkgever geldt een nihil waardering. De terbeschikkingstelling van een dergelijke parkeergelegenheid heeft geen invloed op de beschikbare vrije ruimte.
2. Parkeergelegenheid bij de woning van de werknemer: als de vergoeding ziet op het parkeren bij de woning van de werknemer, dan heeft de werkgever de keus tussen werknemersloon (belasten bij de werknemer) of aanwijzen als eindheffingsloon. Voor het eindheffingsloon geldt echter geen gerichte vrijstelling, noch een nihil waardering.
3. Parkeergelegenheid buiten het bedrijfsterrein of onderweg: bij de verstrekking of vergoeding van een parkeervoorziening (zoals een parkeerticket of een parkeervergunning) voor werknemers met een eigen vervoermiddel heeft de werkgever de keuze: de waarde tot het loon van de werknemer rekenen of de waarde aanwijzen als eindheffingsloon voor de toepassing van de gerichte vrijstelling voor reiskosten van maximaal € 0,19 per kilometer. Parkeerkosten worden ook geacht hierin te zijn begrepen. Voor zover de gerichte vrijstelling van € 0,19 per kilometer nog niet is benut, is de vergoeding gericht vrijgesteld.

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Doelgroep

Zowel in de inkomstenbelasting als de vennootschapsbelasting bestaat er een fiscale regeling omtrent giften. Deze regelingen bieden de gever de mogelijkheid om de gedane gift (deels) in mindering te brengen op zijn inkomen of de belastbare winst. Uit het onderzoek blijkt dat burgers op jaarbasis zo’n € 2 miljard direct aan goede doelen schenken. Indirect, bijvoorbeeld via loterijen en nalatenschappen, is dat nog eens € 700 miljoen. Voor bedrijven geldt dat zij ongeveer € 1,3 miljard op jaarbasis vrijwillig schenken aan goede doelen. Het jaarlijks budgettair beslag van beide regelingen bedraagt € 335 miljoen. Het overgrote deel daarvan ziet op de giftenaftrek in de inkomstenbelasting (€ 330 miljoen).

Beoordeling

Uit het onderzoek blijkt dat de giftenaftrek niet altijd goed en doeltreffend verloopt. Zo is de giftenaftrek budgettair niet doelmatig. Het budgettaire beslag van de giftenaftrek ligt een ordegrootte twee tot drie hoger dan de mate waarin de giftenaftrek de giften verhoogt. Daarnaast zijn er sterke aanwijzingen dat een deel van de giftenaftrek niet correct opgevoerd en toegekend is. Er komen veel fouten voor en bovendien wordt door belastingplichtigen en ‘facilitators’ actief gefraudeerd. De onderzoekers verwoorden dit als volgt: “Bedoeld en onbedoeld geven belastingplichtigen vaak onjuiste bedragen op in de aangifte. Door de gebrekkige informatiepositie over de giftenaftrek is effectief toezicht houden op deze regeling lastig en daardoor zeer tijdrovend.” In de aangiften wordt de aftrek gemiddeld vaak foutief ingevuld. Dit is het gevolg van de grote rol die de belastingplichtige zelf heeft bij het invullen van de giftenaftrek en de onduidelijkheid bij de belastingplichtigen over de verschillen tussen de categorieën giften.

Toekomst

De onderzoekers geven in het rapport een drietal alternatieven voor de giftenaftrek: vervanging door een directe subsidie, vervanging door matching, en afschaffing van de giftenaftrek op grond van een gebrek aan doelmatigheid. Deze alternatieven zijn echter ook niet optimaal en kennen alle hun eigen nadelen. De onderzoekers vinden het dan ook lastig te voorspellen in welke mate een beleidswijziging in dit dossier zal leiden tot ander geefgedrag en meer doelmatigheid. Wel stellen de onderzoekers dat onzekerheid niet in het belang is van de ontvangende instellingen. Beleidscontinuïteit en beleidsconsistentie op lange termijn van de regeling hebben volgens de onderzoekers veel waarde.

Commentaar

Dat de giftenaftrek niet optimaal werkt is geen verassing. Zo heeft de Belastingdienst de laatste jaren de gegevensverstrekking flink aangescherpt. Er moet meer informatie worden aangeleverd voordat men aanspraak kan maken op (periodieke) aftrek. Een onderzoek naar de doelmatigheid van de giftenaftrek lijkt een goede zaak. Allereerst omdat particuliere giften in toenemende mate van belang zijn voor goede doelen. De zich terugtrekkende overheid verwacht dat de (vermogende) burger haar plaats inneemt. Daarnaast bleek recent dat van zes op de tien fiscale regelingen het effect en de kosten niet bekend is. Wil de overheid een efficiënte belastingheffing nastreven dan is inzicht in het effect en de doelmatigheid van fiscale regelingen essentieel. Dit onderzoek verdient zodoende navolging op andere fiscale terreinen.
Het politieke effect van de evaluatie valt overigens nog te bezien. De staatssecretaris heeft aangegeven dat het beantwoorden van de vraag welke beleidsconsequenties aan de uitkomsten van de evaluatie moeten worden verbonden, aan het volgende kabinet is.

Aan de inhoud van dit nieuwsbericht wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Achtergrond

Bij het versturen van een factuur aan een klant dient door de btw-ondernemer btw worden betaald/afgedragen. Wanneer de klant niet of gedeeltelijk het bedrag voldoet, dan kan de ondernemer de betaalde btw terugvragen. Het voor de btw kwalificeren als oninbare vordering bleek een flinke uitdaging te zijn in de praktijk. In de zomer van 2016 is na een consultatieronde een nieuw wetsvoorstel ingediend voor het vereenvoudigen van de regeling. Met het voorstel werd beoogd meer duidelijkheid te verschaffen over de teruggaafregeling, en meer specifiek het moment waarop het teruggaafrecht ontstaat en een één-jaars-fictie voor de vaststelling van het teruggaafmoment.

Wijzigingen per 2017

De één-jaars-fictie is geactiveerd. De Belastingdienst laat weten dat een vordering als oninbaar wordt aangemerkt als de vordering een jaar na de uiterste betaaldatum nog niet is voldaan. Het terugvragen is enigszins vereenvoudigd in 2017. In plaats van een apart verzoek kan de terug te vragen btw worden opgenomen als aftrekbare voorbelasting (vraag 5b van de aangifte) of als negatieve omzet met het daarbij behorende negatieve bedrag aan btw (vraag 1a of 1b van de aangifte).Voor overgenomen vorderingen geldt, dat de overnemende ondernemer alleen via een teruggaafverzoek btw kan terugvragen. Hiervoor moet gebruik worden gemaakt van het formulier ‘Verzoek om teruggaaf van Omzetbelasting (overgenomen vorderingen)’. Deze zal later in 2017 worden gepubliceerd op de website van de Belastingdienst.

De afnemer moet zijn op de aangifte afgetrokken voorbelasting terugbetalen als hij het factuurbedrag (deels) heeft teruggekregen of op het moment dat duidelijk is dat hij de factuur niet (helemaal) gaat betalen. Nieuw is dat de afnemer de btw uiterlijk 1 jaar ná de uiterste betaaldatum van de factuur moet terugbetalen.

Met vriendelijke groet,

Administratiekantoor H.A. van Duuren

Aan de inhoud van dit nieuwsbericht wordt de uiterste zorg besteed. Wij aanvaarden echter geen enkele aansprakelijkheid voor de onvolledigheid of onjuistheid of de gevolgen daarvan.